La corsa delle foglie morte..
Morgen is het de eerste zaterdag van oktober, maar nog belangrijker, ook de dag waarop de laatste wedstrijd van het Italiaanse najaar verreden gaat worden. Dit is niet zomaar een afsluitende koers met een feestelijk tintje, maar een heus Monument en wedstrijd die door velen als een van de zwaarste koersen in het profwielrennen wordt beschouwd: de Giro di Lombardia, van oudsher ook wel de Ronde van de vallende bladeren genoemd. Fantastisch toch?
Il Lombardia, zoals de korte benaming luidt, wordt dit jaar voor de 111e keer georganiseerd. De naam van de renner die deze koers maar liefst vijf keer wist te winnen zult u ongetwijfeld kennen: Fausto Coppi. De laatste Nederlandse zege is ook al even geleden, namelijk Hennie Kuiper in 1981. De laatste editie werd gewonnen door Esteban Chaves, maar die brak zijn schouder in de Giro dell’Emilia en zal zijn titel dus niet kunnen prolongeren.
In totaal verschijnen er dit jaar 25 teams aan de start in Bergamo: 18 Worldtour-equipes en 7 pro-continentale ‘squadre’.
Parcours
Sinds 2014 wordt er afwisselend in Bergamo en Como gestart dan wel gefinisht. De route tussen de twee steden is niet ieder jaar gelijk, maar de klim naar Madonna del Ghisallo, een bedevaartsplaats voor zowel gelovigen als wielrenners (en alles daartussen), is wel een vast onderdeel van het parcours.
Dit jaar is de route maar liefst 247 kilometer lang en ligt de finish weer in Como. De opgenomen heuvels zijn gelijk aan de door Vicenzo Nibali gewonnen editie van 2015. Naast de reeds genoemde beklimming van de Ghisallo liggen er nog vijf andere prominente obstakels verspreid over de route, maar wij verwachten vooral doorslaggevend spektakel in het tweede deel van de race. Het is tenslotte niet niet voor niks een eendagskoers..
Wij spoelen daarom bijna 190 kilometer vooruit naar Sormano. Daar wacht de renners de Muro di Sormano en dat is dan weer het laatste deel van de beklimming van de Colma die Sormano. Na een nog redelijk te verteren aanloop van 5 kilometer tegen circa 6 % stijgingspercentage, worden de kuiten in de 2 kilometer die daarop volgen getrakteerd op een percentage van 15% met uitschieters tot wel 27%! Kijk niet raar op als volwassen mannen roepend om hun moeder hier tot stilstand gaan komen.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze beklimming (naar aanleiding van protesten vanuit het deelnemersveld) jarenlang geen deel heeft uitgemaakt van Il Lombardia.
Dit stukje muur zorgt ongetwijfeld voor een harde schifting tussen de mannen in vorm, die de rest van de dag zullen gaan kleuren, en de rest van het peloton. Toch lijkt vanaf hier iets proberen gedoemd te mislukken, want het is nog meer dan 50 kilometer tot de finish en de concurrentie zal zich op een dag als deze niet zomaar gewonnen geven.
Na een afdaling komt men na 15 kilometer op de voorlaatste heuvel. Dit is al onder – of eigenlijk boven – de rook van Como. Hier op de Civiglio, plaatste Nibali in 2015 zijn beslissende aanval. Op het plaatje met het hoogteprofiel van het hele parcours lijkt het naast de muur van Sormano niet erg spectaculair, maar het is toch een kilometer of vijf klimmen met circa 10% stijgingspercentage. Een perfecte springplank om de concurrenten van een elitegroepje je rugnummer te laten zien, zou je zeggen.
De enige uitdaging die dan nog resteert, naast het afschudden van de concurrentie, is de San Fermo de La Battaglia. Deze heuvel is op papier minder lastig dan de Civiglio en de klim is ook korter. Vanaf de top is het vervolgens nog maar 5,4 kilometer in dalende lijn naar de finish in Como.
Favorieten
Om hier te winnen moeten vorm en determinatie groot zijn. 247 kilometer koersen is geen kattenpis en op steile stukken als de Muur van Sormano zal de wedstrijd misschien niet gewonnen worden, maar door sommigen wél verloren. Om maar een wieler-cliché tevoorschijn te toveren. We bespreken een zevental renners van wie wij morgen iets verwachten:
Vincenzo Nibali
Met wie anders zouden we kunnen beginnen dan de winnaar van Lombardije 2015. Alleen al omdat het parcours van toen vrijwel identiek is aan de editie van dit jaar. Hij reed, nu in de kleuren van Bahrain-Merida, in alle wedstrijden waar hij verscheen dit Italiaanse najaar competitief. Dat moet toch wel de opmaat zijn naar een poging om dit monument voor de tweede keer op zijn naam te schrijven? De video van zijn aanval op de Civiglio in 2015 zal de concurrentie inmiddels wel ontdekt hebben, maar de haai van Messina zal ook dit jaar iets bedenken, daar twijfelen we niet aan. Land- en teamgenoot Gianni Visconti moet ook in staat zijn om het hier goed te doen.
Fabio Aru
Als je Nibali noemt, dan ook Aru. Althans zo zien wij dat. De Sardijn en Siciliaan, die eerder het duo-kopmanschap bij Astana vervulden, zullen er naar uitkijken om in een Italiaans monument de degens te kruisen. Een rechtstreekse duel tussen beide topklimmers is morgen misschien dan ook wel de wedstrijd binnen de wedstrijd.
De kopman van Bahrain-Merida heeft wellicht de statistieken aan zijn zijde, maar wij denken dat concullega Aru er vol achteraan duikt als Nibali zijn meesterlijke afdaling inzet. Een concrete voorspelling wagen we ons niet aan, maar het zou ons verbazen als Fabio Aru geen rol van betekenis speelt in de finale.
Adam Yates
Hij was al een van onze favorieten voor Milaan-Turijn en maakte er in de finale ook serieus werk van. De Australiër van Orica-Scott reed het gat naar solist Rigoberto Uran vol overtuiging dicht, maar kwam net te laat om de sprint met hem aan te kunnen gaan. Ja, Adam Yates is wel klaar voor Lombardije. Zijn ploeggenoot Jack Haig is ook in goeden doen en daarom een van onze jokers. We hebben het hier wel over een voormalig winnaar van de Clasica San Sebastian, vergeet dat niet.
Julian Alaphilippe
De immer aanvalslustige allrounder van Quickstep liet in Milano-Torino de spierballen al even rollen. Met een speldenprikje op de voorlaatste heuvel reed hij de concurrentie binnen no-time op 30 seconden achterstand. Merkwaardig genoeg reed de Fransman vervolgens niet door en werd (of liet zich) vervolgens in(ge)lopen. Het Belgische team had met hem duidelijk de beste man in koers, maar tactisch gezien slecht uitgespeeld.
Laten we niet vergeten dat Alaphilippe zijn seizoen door blessureleed aanmerkelijk korter is dan dat van menig concurrent. Dát gegeven plus het ijzersterke team en het machtsvertoon in de vorige wedstrijd, maakt hem wat ons betreft een van de topfavorieten. Hopelijk is de timing vandaag iets beter ?
Wout Poels
Onze landgenoot was goud waard in de bergtrein van Chris Froome afgelopen Vuelta en wij denken dat hij als wisselgeld goede steun zal krijgen in een poging om na Luik-Bastenaken-Luik ook Il Lombardia te winnen. Beide monumenten worden ook vaak met elkaar vergeleken, reden te meer om hem een goede kans toe te dichten. Het aanwezige publiek zal vooral voor Gianni Moscon en Diego Rosa juichen, want Italiaan, maar het zou ons niet verbazen als beide de instructie krijgen om te werken voor Wout Poels.
Normaal gesproken hoort ook de Poolse oud-wereldkampioen en verzamelaar van klassiekers Michal Kwiatkowski tussen de topfavorieten in een wedstrijd als deze, maar hij gaf zelf aan vermoeid te zijn van een lang seizoen en verwacht niet mee te kunnen doen om de zege. Sterretje erbij voor Poels, zeggen wij dan.
The last time I started from Milano…
Well, pretty sure fuel level is much lower now ??♂️ Hope to enjoy wonderful finish in Torino, tho. pic.twitter.com/Z7HWuhkcgO— Michał Kwiatkowski (@kwiato) 5 oktober 2017
Nicolas Roche
Misschien niet een topfavoriet, maar in onze ogen wel een vermelding waard. De Ier die bij SKY een beetje afvlakte heeft bij BMC zichtbaar de juiste flow weer gevonden. We zagen hem dit seizoen al meerdere malen ouderwets aanvallend rijden. Zo was hij dichtbij een etappezege in Tour de Yorkshire, werd hij 10e in San Sebastian en reed hij na de Tour-Vuelta dubbel recent nog naar de vierde plaats in de Giro dell’Emilia. In een sprintje zal hij het niet winnen van iemand als Alaphilippe, maar wij zien hem wel een poging wagen op bijvoorbeeld de Civiglio..
Rigoberto Uran
En dan last, but absoluut not least: de renner die wij al hoog hadden ingeschaald voor Milano-Torino 2017, maar zelfs onze verwachtingen overtrof door daar te winnen. De Colombiaan in Amerikaanse dienst moet zich momenteel zowel fysiek als mentaal wel ijzersterk voelen.
Vorig jaar behoorde hij tot de renners die de finale van deze race kleurden en reed uiteindelijk naar een verdienstelijke derde plaats, achter Esteban Chaves en Diego Rosa. Misschien ligt er dit jaar voor hem een nog betere klassering in het verschiet? Collega Davide Villella is een ander lid van de groene brigade die zou kunnen verrassen.
STERRENSTELSEL
***
Nibali, Alaphilippe, Yates, Uran, Poels
**
Aru, Roche, Pinot, Moscon Ulissi, Gallopin, Barguil, Latour, Martin
*
Mollema, Visconti, Bernal, Gaudu, Villella, Costa, Sanchez, Cummings, Wellens
Jokers: Haig, Martinez, Masnada